بدون تو كنار من مرا یارای كاری نیست
همیشه با تو می گفتم كه رفتن یعنی مرگ
مثل جا ماندن شاخه بی حس حضور برگ
كه رفتن مثل تاریكیست در آوار دلتنگی
مثل پاشیدن اشكی به روی پله سنگی
... مثل تنها شدن در قلب تاریكی
هجوم دلهره در اوج تنهایی
من آن گم كرده راه وادی شبهای خاموشم
تو حس روشن بوسیدن خورشید ،
من آن تك مصرع از یك بیت بی پایان
تو آن تك واژه عشقی كه بر هستیم معنا بخشید
حضورت مرهمی بر زخم چركین جداییهاست
نبودت طعم تلخ شوكران در جام رویاهاست
همیشه با تو میگفتم كه تنها موهبت از عمر بی حاصل
تو یی تنها كنار من
تو هستی همنشین دل
برای من همین كافیست

ممنون خیلی زیبا بود

من فکر می کنم
هرگز نبوده قلب من اینگونه گرم و سرخ
احساس می کنم
در بدترین دقایق این شام مرگزای
چندین هزار جنگل شاداب
ناگهان
می روید از زمین....
من آبگیر صافیم اینک به سحر عشق....